Wanneer een artiest teveel zijn best doet om op Bob Dylan te lijken dan beschouw ik dat op zijn meest buitenissig als een zwaktebod. Voor een debuut mag dat uiteraard wat minder extreem beoordeeld worden, en dan beperk ik dat commentaar door het als een groeifase af te doen. Highway Specific staat duidelijk onder invloed van deze Amerikaanse singer songwriter Icoon, maar ik kan de individuele nummers zondermeer als sympathiek classificeren. Zonde, want wanneer de parallel het sterkst is (bijvoorbeeld in het nummer Be My Friend) vind ik dat deze muziekbarbarisme afbreuk doet aan de eigen originaliteit van Matthew Davies. Denk eerlijk gezegd niet dat hij deze gimmick nodig heeft om zichzelf te onderscheiden. Een beginnersfout, waarschijnlijk ontving hij regelmatig complimenten door te klinken als deze grootmeester, en wordt dus indirect gemotiveerd.

Leuk om te lezen dat een van de interessantste nieuwkomers in de Americana zijn aanwezigheid hier komt verrassen met een vocale bijdrage; Hayward Williams. Highway Specific bevat 9 nummers, en duurt iets langer dan een half uur. Alles in acht genomen bespeur ik toch wel degelijk potentieel, en ben overtuigd dat deze jonge Amerikaan ons in de nabije toekomst zeker nog eens gaat verbazen met een uitzinnig mooi album. Wichita is een lekker zelfverzekerd nummer, want sterk elektrisch wordt aangezet. Ook op Condos in Eden is weinig op af te dingen. Home echter ervaar ik als een zwak klinkend retro Byrds nummer uit de jaren zestig. In de mooie bescheiden productie komt het overwegend semi-akoestische geluid goed naar voren. Zoals gezegd een leuk debuut, met hele aardige nummers, en zeker met ambitie voor meer. Let maar op!

Instrumenten: gitaar, harmonica, piano, orgel, accordeon, drums, bas & vocalen